Uczestnicy
Sebas, Wojtek, Junior

Byłem wczoraj u Wojtka w Kalwarii. niestety zamiast wycieczki bo Wojtek odsypiał 
balowanie w Prozacu z warszawskimi znajomymi ;-)) 

Musze przyznać ze jestem pod duuuuzym wrażeniem tego co zobaczyłem i przejchalem.
koledzy z Kalwarii (m.in. Maciek) zbudowali zaczątki trasy, której nie bałbym się 
określić mianem małego "Northshore"... 

W dzikim lesie z dala od ścieżek, powstała bardzo trudna trasa, na bardzo(!) 
nachylonym zboczu. na razie nie jest za długa ale jest potencjał żeby ja przedłużyć i 
zrobić jeszcze więcej podobnych obok. 

Na trasę składa się około 8 skoczni/dropow/uskoków oraz usypane bandy, drewniane 
"kladeczki" (krótkie i na ziemi ale dodają smaku). trasa jest trudna, skoki są może 
nieduże ale ląduje się na bardzo nachylony teren i problemem jest zahamować. 
trasa wymagająca fizycznie i czasem trudno się na niej utrzymać. ale daje dużo funu
z jazdy i sporo można się nauczyć. skocznie maja duży potencjał, można na nich 
skoczyć bardzo blisko, albo sporo polecieć.

Udało mi się ja przejechać w całości 2 razy, choć za pierwszym przejazdem 
zatrzymywaliśmy się z Wojtkiem przed co większymi skoczniami. 

Obyło się bez upadków, może dlatego ze kompletnie nie miałem ochraniaczy - dzięki, 
Jurek :( i jeździliśmy z Wojtkiem bardzo wolno. trasa kompletnie nie przypomina 
naszego TLasku. 

Są niestety minusy - jest krotka, podchodzenie do góry to mordęga. ja po dwóch 
przejazdach i podchodzeniu byłem solidnie wypompowany. 

Oba minusy można jednak naprawić - trasę da się wydłużyć a podejście trzeba 
wydeptać zakosami do góry. 

Zdjęć brak bo nie chciało się nam targać półkilowego aparatu Wojtka :)
(ale są z innego dnia!)

Pogoda była dziwna, na przemian przelotne mżawki jak i piękne słonce.

Junior

no chłopaki. czapy z głów przed Juniorem. zabrał mnie do Kalwarii (Wojtek zachorzan)
na nowy sekretny trajl na stokach Żaru.

wymykał wszystko na prefekcie, włącznie z dropem otwarcia (wygryza psyche i 
wygląda na tej stromiźnie jakby miał 5m spadku). 

traska ciężka, dropy na stromym stoku, ścieżka wąska, ciasna, ale w sumie zajebiście 
pomyślana. zbudowana dokładnie w tej dziczy gdzie w ub. roku zostałem uziemiony 
przez boreliotyczne kleszcze. no ale klimacik ma. 
BORELIO KINGZ! ;D 

potem potoczyliśmy się do Lanckorony, gdzie podpiął się na jeden zjazd Wojtek i 
zjechaliśmy tamtejsza druga traska (tym razem szybkość i mile hopencje, bym sobie 
tam jeszcze cos pojeździł, ale i pogoda się zaczęła rozpadać i byliśmy wyrypani jak 
konie po westernie. ale trzeba tam wpaść jeszcze). 

Sebas