Trasa
Vratna - Dolina za Kraviarskym - Chrapaky - Snilovske Sedlo - Chrapaky - Dolina za Kraviarskym - Vratna

Dystans 16km
Przewyższenie 850m

zobacz mapę

Uczestnicy
Sebas, Junior

Zbójnickie klimaty freeridowe

Vratna. 11.03. Potężny wiatr zdmuchuje z grani Małej Fatry chłodne powietrze w dno doliny. Chmury przelatują po niebie w tempie spływającego górskiego potoku. Po ostatnich jesiennych trasach w MF(2005: Chleb i Sokolie) powracamy w rodzime strony %u201Ezbójcy zbójców%u201D +++++++(capo di tutti capi) Juraja Janosika. Północne żleby i kotły błyszczą miejscami białymi pasami śniegu, powyżej 1400m roślinność tkwi dalej w zimowym śnie, a kolorystyka grzebienia Fatry to dziwna, kontrastująca mieszanka jesiennych brązowych hal i rozkwitającej poniżej zieleni.

Znikamy w Dolinie za Kraviarskym. Długo czekaliśmy na taki klimat. Dzikie, puste wąwoziki, górski potok spływający gdzieś na dół do Terchovej, skalne ściany. Po godzinie wynurzamy się ponad granicę lasu, rozwija się panorama na misterny łańcuch Fatry, gdzieś daleko na zachód widok sięga Śnieżnika i kilkunastu anonimowych dla nas szczytów. Genialnie. Z jednym %u201Eale%u201D - pogoda zaczyna delikatnie wymiękać, wiatr się nasila i zanosi się na powtórkę z rozrywki z ubiegłego roku i dwóch ucieczek przed deszczem... Póki co trawersujemy długim singletrackiem północny stok zasnutego mgiełką Velkeho Krivania (1709m) z kilkoma odcinkami przepraw przez spore pola śnieżne (dochodzę do wniosku po kilku trasach w MF, że chyba nie ma takiego nagromadzenia singletracków w żadnych okolicznych górach jakie spotyka się tutaj). Jedziemy i zasysamy kapitalne widoczki.

Snilovske Sedlo. Ordynarne ślady traktorów wyryte są na kilka metrów szerokości. Demolka. Przyszła górna stacja nowego wyciągu (sponsor budowy UE). Ciężko uwierzyć, że można TAK zniszczyć te malownicze góry ciężkim sprzętem (UE pokrywa karę, więc pewnie można). Ale oto paradoks paradoksów, podchodzi do nas duet strażniczek Narodneho Parku i usiłuje wylegitymować(na szczęście jestem niewylegitymowalny jak zwykle, Junior owszem).Chwilowa rozmowa i zostajemy poinformowani, że 'musite zaplatit pokutu' (pl. bulicie karę) za nielegalną jazdę w Małej Fatrze. 200 koron. Janosik by się uśmiał. Udaje nam się uniknąć płacenia taktycznym przytakiwaniem , pani żegna nas miłym "żebym was tu więcej nie widziała". Odpowiadam jej w myślach.
Obie strażnice i dwóch betonów (ponoć strażników) niestety rusza przed nami tym samym trawersem, którym planowaliśmy dotrzeć pod nasz planowany zjazd. Ruszamy trzymając dystans za nimi, ale dostajemy kolejny opie*ol od przemiłej pani, która informuje nas, że mamy sprowadzić sprzęt lub znieść na plecach na sam dół..

Chrapaky... Tu zaczyna się genialnie zapowiadający się zjazd do Doliny za Kraviarskym. Niestety beton porusza się nadal w dół dokładnie tym samym szlakiem. Oznacza to konfrontację na zjeździe ;) O sprowadzaniu sprzętu na dół nie ma mowy, jesteśmy zgodni w temacie z Juniorem. Absurd schodzenia do nocy i powrót do Polski na poniedziałek w ogóle pominę. Wygrywa opcja zbójecka. Jedziemy i mijamy delikwentów na zjeździe i niech się dzieje co się ma dziać. Pierwsze 1.5km DH mija błyskawicznie, techniczne rynienki, slalom wąską ścieżką z kontrolowanymi poślizgami na skałkach.

Z przełęczy nurkujemy w dół do Doliny za Kraviarskym. Pierwsza część zjazdu to Uzależniający Singletrack, trudności techniczne w początkowej fazie to bardzo mocna 4 (może nawet 5) i niestety na tych fragmentach spotykamy naszych oprawców. Rozumiemy się bez słów z Juniorem, staramy się im nie dać ani jednego powodu do krytycznego spojrzenia na naszą %u201Ewyklętą%u201D dyscyplinę sportu. Pomimo stromego terenu, żadnego blokowania kół i slajdów pozostawiających ślady, jakieś wymuszone stójki na kamiennych odcinkach, płynne nawroty na spływających zygzakami ścieżkach. Mijamy ich na ultra wąskich ścieżkach siedząc na tylnym kole. O dziwo żadnych komentarzy, pewnie pozostaje czekać na %u201Ebilecik%u201D z Narodneho Parku.

Zło zostaje w tyle, zbójecko tniemy w dół, docieramy do najcięższego technicznie odcinka z dwoma niesamowitymi nawrotami. Junior jest bliski wykonania manewru na tzw. górnej granicy możliwości technicznych :) , Kenda z przodu z trudem wgryza się w mokrą nawierzchnię , ale kiedy wydaje się, że będzie %u201Epiątak%u201D, koło ześlizguje się i Loco spływa stromym stokiem ze sprzętem. Zabrakło może 2cm.. Tyle czasem dzieli sukces od rozsypy. Mimo wszystko respekt za styl.

Niebawem znów kamienna sekcja między milczącymi skałami i euforyczny pęd na ostatnich dwóch kilometrach. Powiew wolności. Złamaliśmy jakieś reguły. Tylko jakie? Ile w nich absurdu? Ile sensu? Dlaczego dla jednych strażników łamiemy prawo, dla innych w tym samym miejscu nie łamiemy?

Na koniec dwa zdania w temacie, do którego pewnie przy okazji wrócimy. Niestety konkluzja wynikająca z jazdy MTB/FR po górach w ostatnich kilku sezonach jest mało pocieszająca. Policzyłem ilość pasm górskich, po których wolno oficjalnie jeździć i w których jest to zakazane. Tylko w promieniu 200km %u2013 ZAKAZ obejmuje pasma: Tatry, Bieszczady, Babia Góra, Pieniny, Nizke Tatry, Mała Fatra, Wielka Fatra, Choczańskie Wierchy(ponoć?) %u2013 dokładnie osiem pasm. Gdzie wolno? Beskidy, przygraniczna Skorusina, Pasmo Kubinskej Holi (ostatnie dwie raczej średnio atrakcyjne czyt. zryte Kamazami)....